Nasze-Bajki.pl - Bajki do czytania, Darmowe bajki do czytania

Z JESIENNEJ PÓŁKI – BRĄZOWA KREDKA Gdzieś na strychu pod powałą

tam gdzie pająk w kąt się chował

stare, mocne biurko stało

w nim szuflada zaś dębowa.

Siadał przy nim Pan Artysta

kiedy brakło farb w palecie

i ze skarbów swych korzystał

jakich? Zaraz się dowiecie..

Skrzyp, skrzyp.. słychać jęk szuflady,

uchyliła tajemnicy

wszystkich skarbów nie dam rady

choćbym chciała tu wyliczyć:

jakieś ostrze, gumka szara,

podniszczonych garść rysików,

grubych teczek stara para,

i pudełko tuż w kąciku.

Kolorowych kredek tyle

kryje wnętrze tekturowe.

Cichuteńko… już za chwilę

po przygody ruszą nowe..

***

Zaskrzypiały stare schody,

ze snu budzi się szuflada

do radości są powody

snop promieni w ciemność wpada.

Rozbudziły się drewienka

każda kredka głowę wznosi

czy artysty sprawna ręka

o nią właśnie dziś poprosi?

A za oknem, wiosna, zieleń,

kwiatów więcej jest w plenerze,

więc artysty będzie celem

wiosnę oddać na papierze.

Garść kolorów wziął ze środka:

zieleń, żółć i czerwień nawet,

co też je na zewnątrz spotka -

wszystkie kredki są ciekawe.

Lecz spokojnie leżą w rządku

inne plany ma brązowa -

Nie! Nie będzie stała w kątku

- po to jest by coś rysować!

Co rysować? Tego nie wie,

pomysł przyjdzie do niej – chyba,

może dziuplę w starym drzewie,

bądź kapelusz – głowę grzyba.

I tak ją pragnienie dusi

żeby z pudła się wydostać,

choć wołają – Zostać musisz!

Ona chce marzeniom sprostać.

Naprężyła całe ciało,

ledwie rysik jej nie pęknie

wyskoczyła z pudła śmiało

i pod rękę spadła, pięknie!

Pan Artysta odruchowo

namalować miał kaczeńce

i choć wizję miał gotową

naraz brąz w swej trzymał ręce.

Tam gdzie chciał rysować mniszek

grzybów stoją dwa okazy

aż zakrzyknął w błogą ciszę

- A cóż to za bohomazy!

Strącił kredki do szuflady,

malowidło w kosz wyrzucił

- Więcej dzisiaj nie dam rady!

Fakt ten kredki bardzo smuci.

Żółta z żalu pochlipuje

- Na cóż starta moja głowa?

Grzybów wiosną nie rysujesz,

grzyb jesienią w mchach się chowa.

Do brązowej szepnie biała

- Zazdrośnica z Ciebie spora,

czy dokładnie tego chciałaś?

Wszak na wszystkie przyjdzie pora.

Lato puka i na stryszek,

trzmiel piosenkę grubo nuci,

z dala kroki da się słyszeć

widać znów Artysta wrócił.

W pudełeczku już przebiera

wziął niebieską, żółtą, białą

- Może i mnie weźmie teraz?

Kilka kredek pozostało.

Aż gotuje się brązowa

- O mnie się nie zapomina,

nie zamierzam się tu chować!

Wyskoczyła – nienowina.

Na arkuszu morze, fale,

plaża żółtym piachem kusi

toczy się brązowa dalej

pierwszy plan wszak zająć musi.

Z żółtą się przepycha w parze

- Teraz moja kolej będzie!

- Co tam morze, co tam plaże!

Najważniejsze są żołędzie!

Pan Artysta zniechęcony

długo swe przecierał oczy

- A to co? jak? Z której strony

żołądź na rysunek wskoczył?

Drugą z bloku wziął stronnicę,

piękny zaczął szkic motyla

lecz znów w ręki okolicę

kredka śmiało się pochyla.

Trzepnął ręką Pan Artysta,

spadła z biurka wnet brązowa

i to sprawa oczywista

pękła jej z rysika głowa.

Pękło wnętrze rysikowe,

płynie zazdrość z kredki środka

jedna myśl zaprząta głowę,

- Czy też koleżanki spotkam?

Zapukała w liściach jesień,

szyby w oknach mgłą przeciera,

kroków echo znów się niesie

Pan Artysta przyjdzie teraz.

Skoro jesień to kasztany,

no i kolorowe liście,

mech grzybami przetykany

brąz potrzebny jest Artyście.

Szuka, w pudle wciąż przebiera,

gdzie ta kredka się schowała

przecież widział ją tu nie raz

bez niej na nic praca cała.

Schylił się też mimochodem

i pod biurko zajrzał całkiem

a pod meblem, tam pod spodem

leży kredka – jej kawałki.

- Uuuu – zawołał na głos z żalem

- Trudno będzie nią rysować

lecz nie wyjdzie jesień wcale,

chyba przyda mi się nowa.

Przejrzał jeszcze swą szufladę

z taśmy odciął trzy „plasterki”

- Może spróbuj czy dasz radę?

Miała kredka problem wielki

Ale z każdej chwil upływem,

kiedy z sercem rysowała

to co z razu było krzywe

w piękne kształty obracała.

Powróciła do szuflady

wyskakiwać nie ma chęci

choćby chciała nie da rady,

to zwyczajnie jej nie „kręci”.

Morał? - Zazdrość nie popłaca,

no i warto słuchać bliskich,

- złość do złości źródła wraca,

- cierpliwości trzeba wszystkim.

Profil autora: Kasia Sz. ilość bajek publicznych

(118)

(134)

ocena czytelników: 8,33 (6 głosów)

oceń tę bajkę:

inne bajki tego autora bajki wyróżnione inne bajki w portalu